Finansowe podsumowanie pierwszej odsłony światowej trasy depeche MODE.

1. Podsumowanie nr jeden dotyczy kawałków granych na zakończonych odsłonach trasy.
2. Drugie podsumowanie dotyczy m.in. setlist, jakie przewinęły się w czasie zakończonej właśnie części trasy.
3. Ostatnie podsumowanie dotyczy zawsze kwestii finansowo-frekwencyjnych.

Dziś przyszła pora w końcu na finansowe podsumowanie pierwszej części trasy. Zanim przejdę do detali warto zrozumieć, na jakich danych operujemy.

1. Dane o biletach i przychodach ze sprzedaży pochodzą od organizatorów koncertów, nie od zespołu. Zespół nigdy tych kwot nie otrzymuje do ręki.
2. Zespół ma zagwarantowaną z góry określoną, nienaruszalną kwotę za koncert i ona jest fragmentem całkowitych kosztów organizacji koncertu, które pokrywane są z przychodu każdego koncertu. Polecam uwadze mój tekst z 2012 o kosztach organizacji koncertów w 1988 roku, gdzie szczegółowo rozpisałem, na podstawie dostępnych mi dokumentów, ile z każdego koncertu bierze zespół, a ile wydawane jest na organizację przedsięwzięcia.
3. Pieniądze, jakie otrzymuje zespół za każdy koncert nie jest również ich zyskiem, ale przychodem, z którego pokrywane są koszty produkcji trasy, ekipy technicznej oraz noclegów na trasie i transferów. Dopiero po opłaceniu tych kosztów zostaje EBIT, czyli przychód po opłaceniu kosztów, a przed opodatkowaniem.
4. Prezentowane poniżej wartości nie zawierają również przychodu z merchu, który jest domeną zespołu i pokrywa koszty produkcji trasy oraz powiększa na końcu ewentualny zysk.

No dobrze, mając usystematyzowaną wiedzę pora przejść do szczegółów, jakie zgłosili promotorzy koncertów, które odbyły się na pierwszej nodze w marcu i kwietniu. Najpierw dane skumulowane:

• Zgłoszone przychody: 27 256 857,00 mln USD
• Zgłoszona sprzedaż biletów: 145 181
• Sprzedane bilety: 145 181
• Procent sprzedanych: 100%
• Średnie przychody na koncert: 2 725 685,70 mln USD
• Liczba sprzedanych biletów na koncert: 14 518
• Średnia cena biletu: 187,74 USD
• Łączna liczba koncertów: 10

I tu kolejne doprecyzowanie. Bilety sprzedane to nie frekwencja na koncercie. Ta może być mniejsza. W sprzedaży biletów istnieje kilka poziomów i na każdym z nich mogą wypaść jakieś sztuki, co finalnie może pokazać, że na koncercie nie było pełnej frekwencji. W tym przypadku mówimy o tym, że organizator koncertu zaraportował, iż u niego w kasie nie zostało nic. Bilety poszły do fanów i do pośredników, a za to, co rozdystrybuował dostał stosowną zapłatę. Natomiast pośrednicy nie zawsze sprzedali swoje zapasy oraz nie wszyscy fani poszli na koncerty, na które kupili bilety. Dopiero wtedy możemy mówić o faktycznej frekwencji koncertu.

Przyjrzyjmy się wobec tego topkom w każdej z powyższych kategorii.

Koncerty z najwyższymi przychodami (od najwyższych do najniższych):

Koncerty z najwyższą liczbą sprzedanych biletów (od największych do najmniejszych):

Ponieważ promotorzy raportują, że na każdym koncercie była 100% frekwencja, to oznacza, że liczba biletów wpuszczonych do dystrybucji równa się liczbie sprzedanych biletów przez organizatora koncertu. Tutaj kolejna ciekawostka, pierwsze informacje o frekwencji mówiły, że w Quebecku faktyczna liczba biletów to 13.625, a faktyczna frekwencja to 12.215.

Najdroższe i najtańsze koncerty na pierwszej nodze w USA i Kanadzie (średnia cena na koncert):

Czyli najlepiej było pojechać na koncert do Quebecu, tam było najmniej tłoczno i najniższe ceny biletów. Najdroższa była Kalifornia.

Nie ma co ukrywać, że milionowe przychody z koncertów w Ameryce Północnej na poprzednich trasach zdarzały się bardzo rzadko. Obecnie stało się to standardem. Przypomnę tylko, że w Warszawie w 2017 koncert miał przychód $ 3.298.835,00 z frekwencją 54.659 widzów. Ceny po pandemii i w wyniku inflacji poszły zastraszająco w górę, co nie znaczy, że wszystko z tego trafi do zespołu.