LEG: 0 | Koncert nr: 077 Data: 1981.08.26 (środa) Lokalizacja: Institute of Contemporary Arts, The Mall, Londyn SW1Y 5AH, UK Support: The Chefs / Tarzan 5 Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Koncert był częścią serii koncertów – Rock Week – organizowanych w tym czasie w Instytucie Sztuki Współczesnej [ICA] w Londynie. W czasie 6 koncertów łączenie zagrało 18 zespołów. depeche MODE przypadł w udziale dzień drugi. Występ dM poprzedzały kapele The Chefs i Tarzan 5
Koncert był transmitowany przez radio i został zarejestrowany przez ICA. Są przekazy, że mogło powstać również wideo z tego koncertu, nie mniej do czasów nam współczesnych prawdopodobnie nagranie nie przetrwało. Jedyny namacalny ślad to trzy numery dostepne do odsłuchania:
Początek koncertu to problemy. Zespół ma problemy z nową szpulą wykorzystywaną do odpalania podkładków. Później był to już rejsowy koncerty z setlistą taką samą, jak podczas poprzednich koncertów serpniowej NEW LIFE TOUR. Był to ostatni koncert z tą setlistą. Od następnego koncertu we wrześniu zespół zaczyna szlifować już setlistę, którą stanie się trzonem nowej trasy znanej wszystkim jako SPEAK & SPELL TOUR.
Summer 1981 Intro Television Set Boys Say Go! New Life Puppets Ice Machine Big Muff Just Can’t Get Enough What’s Your Name? Tora! Tora! Tora! Photographic The Price Of Love Dreaming Of Me
Wczesne utwory – 3 Speak & Spell – 10 Razem: 13
LEG: 0 | Koncert nr: 076 Data: 1980.08.07 [20:00] (środa) Lokalizacja: The Nite Club, Greenside Place, Edynburg, UK Support: – Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 2.50 GBP
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Był to drugi koncert tej nocy. Pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży powyżej 18 roku życia.
Twórcy The Edinburgh Gig Archive, dokumentujący koncertową historię Szkocji w sekcji o The Nite Club odnotowują koncerty depeche MODE z 7 sierpnia.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg ani nie jest znana setlista. Niemniej, poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy, domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
Summer 1981 Intro Television Set Boys Say Go! New Life Puppets Ice Machine Big Muff Just Can’t Get Enough What’s Your Name? Tora! Tora! Tora! Photographic The Price Of Love Dreaming Of Me
Wczesne utwory – 3 Speak & Spell – 10 Razem: 13
LEG: 0 | Koncert nr: 075 Data: 1980.08.07 [17:00] (środa) Lokalizacja: The Nite Club, Greenside Place, Edynburg, UK Support: – Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 1.25 GBP
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Koncert był pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży poniżej 18 roku życia. Dlatego nie serwowano w czasie tego koncertu alkoholu.
Twórcy The Edinburgh Gig Archive, dokumentujący koncertową historię Szkocji w sekcji o The Nite Club odnotowują koncerty depeche MODE z 7 sierpnia.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg ani nie jest znana setlista. Niemniej, poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy, domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
Summer 1981 Intro Television Set Boys Say Go! New Life Puppets Ice Machine Big Muff Just Can’t Get Enough What’s Your Name? Tora! Tora! Tora! Photographic The Price Of Love Dreaming Of Me
Wczesne utwory – 3 Speak & Spell – 10 Razem: 13
LEG: 0 | Koncert nr: 074 Data: 1980.08.06 [20:00] (wtorek) Lokalizacja: The Warehouse, 19-21 Somers St, West Yorkshire, Leeds LS1 2RG, UK Support: The Danse Society Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 2.50 GBP
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Był to drugi koncert tej nocy. Pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży powyżej 18 roku życia.
Supportem był zespół The Danse Society lokalny zespół z niedalekiego Barnsley gdzieś w połowie drogi między Leeds, a Sheffield.
Poniżej fragment zbiorczego plakatu przygotowanego przez klub The Warehouse.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Niemniej poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
Summer 1981 Intro Television Set Boys Say Go! New Life Puppets Ice Machine Big Muff Just Can’t Get Enough What’s Your Name? Tora! Tora! Tora! Photographic The Price Of Love Dreaming Of Me
Wczesne utwory – 3 Speak & Spell – 10 Razem: 13
LEG: 0 | Koncert nr: 073 Data: 1980.08.06 [17:00] (wtorek) Lokalizacja: The Warehouse, 19-21 Somers St, West Yorkshire, Leeds LS1 2RG, UK Support: The Danse Society Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 1.25 GBP
Bootlegi: tak / 1
Komentarz: Koncert był pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży poniżej 18 roku życia. Dlatego nie serwowano w czasie tego koncertu alkoholu.
Supportem był zespół The Danse Society lokalny zespół z niedalekiego Barnsley gdzieś w połowie drogi między Leeds, a Sheffield.
Poniżej fragment zbiorczego plakatu przygotowanego przez klub The Warehouse.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Niemniej poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
LEG: 0 | Koncert nr: 072 Data: 1980.08.05 [21:30] (poniedziałek) Lokalizacja: Rafters, 65 Oxford St, Manchester M1 6EQ, UK Support: Ludus Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 2.50 GBP
Bootlegi: tak / 1
Komentarz: Był to drugi koncert tej nocy. Pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży powyżej 18 roku życia.
Steven Morrissey znany wszystkim, jako wokalista zespołu The Smiths, choć wtedy na pytanie – Kim Pan jest? – usłyszelibyśmy, że jest dziennikarzem muzycznego pisma Record Mirror. Otóż dziennikarz Morrisey napisał recenzję z tego koncertu. Nie mam pewności którego występu dotyczy recka, choć znając ówczesny styl życia Morrisseya, to obstawiałbym drugi występ. Nie mniej dla kronikarskiej dokładności zamieszczam fragmenty recki przy obu koncertach.
depeche MODE może nie jest najnudniejszym zespołem, jaki kiedykolwiek stąpał po powierzchni ziemi, ale z pewnością jest w czołówce. Ich wyrafinowany nonsens jedynie podkreśla, jak bardzo są pozbawieni wyobraźni. Od razu rozpoznajemy czterech ufryzowanych Barry’ch White’ów (w mdłej wersji); „nie potrafisz się powstrzymać” – twierdzą, że są zbyt nudni, żeby w ogóle być nudni. Wskrzeszają każdy morderczo monotonny banał znany współczesnemu człowiekowi, a New Life jawi się niczym więcej niż mdłym, galaretowatym batonikiem. Mimo to człowiek z Jackie (pismo muzyczne – przyp. 101dM.pl) był pod wrażeniem, wiedząc, że przynajmniej ci chłopcy mają ładne włosy… a taśma produkcyjna jedzie dalej.
Ludus, wyraźnie żałując, że nie są gdzie indziej, zagrali pełen pasji set przed publicznością, prawdopodobnie starannie dobraną ze względu na ich głuchotę muzyczną. Ale Ludus lubią taplać się w cudzych zepsuciach, dlatego ich muzyka oferuje wszystko każdemu. Linder urodził się śpiewając i ma więcej wyobraźni, niż depeche MODE mogliby kiedykolwiek mieć. A jednak depeche MODE ma rozgłos jak Jackie. Brak sprawiedliwości!
Supportem był lokalny zespół post-punkowy z Manchesteru – Ludus. Podobno zaprzyjaźniony z Morrisseyem, który również pochodził z tego samego miasta. To tak dla jasności sytuacji.
Bootleg został zarejestrowany bez intro, nie do końca wiadomo czy był to celowy zabieg, czy nagrywający się spóźnił.
* Z tego koncertu jest znany bootleg i jest znana setlista. Niemniej zapis nie jest pełny dlatego poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
LEG: 0 | Koncert nr: 071 Data: 1980.08.05 [18:30] (poniedziałek) Lokalizacja: Rafters, 65 Oxford St, Manchester M1 6EQ, UK Support: Ludus Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 1.25 GBP
Bootlegi: tak / 1
Komentarz: Koncert był pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży poniżej 18 roku życia. Dlatego nie serwowano w czasie tego koncertu alkoholu.
Steven Morrissey znany wszystkim, jako wokalista zespołu The Smiths, choć wtedy na pytanie – Kim Pan jest? – usłyszelibyśmy, że jest dziennikarzem muzycznego pisma Record Mirror. Otóż dziennikarz Morrisey napisał recenzję z tego koncertu. Nie mam pewności którego występu dotyczy recka, choć znając ówczesny styl życia Morrisseya, to obstawiałbym drugi występ. Nie mniej dla kronikarskiej dokładności zamieszczam fragmenty recki przy obu koncertach.
depeche MODE może nie jest najnudniejszym zespołem, jaki kiedykolwiek stąpał po powierzchni ziemi, ale z pewnością jest w czołówce. Ich wyrafinowany nonsens jedynie podkreśla, jak bardzo są pozbawieni wyobraźni. Od razu rozpoznajemy czterech ufryzowanych Barry’ch White’ów (w mdłej wersji); „nie potrafisz się powstrzymać” – twierdzą, że są zbyt nudni, żeby w ogóle być nudni. Wskrzeszają każdy morderczo monotonny banał znany współczesnemu człowiekowi, a New Life jawi się niczym więcej niż mdłym, galaretowatym batonikiem. Mimo to człowiek z Jackie (pismo muzyczne – przyp. 101dM.pl) był pod wrażeniem, wiedząc, że przynajmniej ci chłopcy mają ładne włosy… a taśma produkcyjna jedzie dalej.
Ludus, wyraźnie żałując, że nie są gdzie indziej, zagrali pełen pasji set przed publicznością, prawdopodobnie starannie dobraną ze względu na ich głuchotę muzyczną. Ale Ludus lubią taplać się w cudzych zepsuciach, dlatego ich muzyka oferuje wszystko każdemu. Linder urodził się śpiewając i ma więcej wyobraźni, niż depeche MODE mogliby kiedykolwiek mieć. A jednak depeche MODE ma rozgłos jak Jackie. Brak sprawiedliwości!
Supportem był lokalny zespół post-punkowy z Manchesteru – Ludus. Podobno zaprzyjaźniony z Morrisseyem, który również pochodził z tego samego miasta. To tak dla jasności sytuacji.
Bootleg został zarejestrowany bez intro, nie do końca wiadomo czy był to celowy zabieg, czy nagrywający się spóźnił.
* Z tego koncertu jest znany bootleg i jest znana setlista. Niemniej zapis nie jest pełny dlatego poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
Komentarz: Drugi z pary podwójnych koncertów na trasie. Koncert był pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży poniżej 18 roku życia. Dlatego nie serwowano w czasie tego koncertu alkoholu.
Uczestnik Nick Linazasoro napisał na Facebooku:
Koncert popołudniowy był dla młodszych fanów, a wieczorny dla starszych. Na szczęście udało mi się uczestniczyć w obu. Po wejściu przez drzwi po lewej stronie, przechodziło się dalej, a scena była przed tobą, ale nieco po prawej. Zaraz po prawej stronie znajdował się bar z kilkoma krzesłami i stolikami. O mój Boże, przy najdalszym stoliku po prawej siedziało trzech członków zespołu (bez Martina Gore’a) ze swoimi dziewczynami. Stałem za nimi, a potem dziewczyna Dave’a Gahana lekko uderzyła go w prawe ramię, kiedy przechodziłem, a on tego nie zauważył. Odwrócił się i powiedział do mnie: O, przepraszam! – super!
Dostałem swój bilet podpisany przez Fletcha i Vince’a Clarka. To był mój czas! O ile pamiętam, oba sety były dokładnie takie same, z wyjątkiem tego, że na koniec wieczornego występu dodali The Price Of Love [18] – Everly Brothers, którego, o ile dobrze pamiętam, nigdy nie wydali! Za każdym razem zaczynali set od Television Set [23], który, jak sądzę, też nie został wydany. Jeden z najlepszych koncertów w historii!
Nick Linazasoro
Inny uczestnik, David McLean, skomentował w socialmediach. że prawdopodobnie na wieczornym koncercie „pękła” taśma z ich podkładem perkusyjnym.
W jednym z wywiadów 1983 roku Dave wspominał:
Kiedyś, w Brighton Jenkinsons, wyrzucono mnie z garderoby bez ubrania, w samych spodniach i znalazłem się w samym środku koncertu. Waliłem do drzwi, a wszyscy ludzie prosili mnie o autograf. Po chwili wpuszczono mnie z powrotem.
Komentarz: Pierwszy podwójny koncert na trasie. Koncert był pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży poniżej 18 roku życia. Dlatego nie serwowano w czasie tego koncertu alkoholu.
Z relacji uczestników wiemy, że podczas Boys Say Go! [15] były problemy z podkładem. Dlatego utwór został jeszcze raz zagrany na koniec.
Uczestnik Nick Linazasoro napisał na Facebooku:
Koncert popołudniowy był dla młodszych fanów, a wieczorny dla starszych. Na szczęście udało mi się uczestniczyć w obu. Po wejściu przez drzwi po lewej stronie, przechodziło się dalej, a scena była przed tobą, ale nieco po prawej. Zaraz po prawej stronie znajdował się bar z kilkoma krzesłami i stolikami. O mój Boże, przy najdalszym stoliku po prawej siedziało trzech członków zespołu (bez Martina Gore’a) ze swoimi dziewczynami. Stałem za nimi, a potem dziewczyna Dave’a Gahana lekko uderzyła go w prawe ramię, kiedy przechodziłem, a on tego nie zauważył. Odwrócił się i powiedział do mnie: O, przepraszam! – super!
Dostałem swój bilet podpisany przez Fletcha i Vince’a Clarka. To był mój czas! O ile pamiętam, oba sety były dokładnie takie same, z wyjątkiem tego, że na koniec wieczornego występu dodali The Price Of Love [18] – Everly Brothers, którego, o ile dobrze pamiętam, nigdy nie wydali! Za każdym razem zaczynali set od Television Set [23], który, jak sądzę, też nie został wydany. Jeden z najlepszych koncertów w historii!
Nick Linazasoro
W jednym z wywiadów 1983 roku Dave wspominał:
Kiedyś, w Brighton Jenkinsons, wyrzucono mnie z garderoby bez ubrania, w samych spodniach i znalazłem się w samym środku koncertu. Waliłem do drzwi, a wszyscy ludzie prosili mnie o autograf. Po chwili wpuszczono mnie z powrotem.
LEG: 0 | Koncert nr: 021 Data: 1980.12.10 (środa) Lokalizacja: The Bridge House Club, Bidder Street, Canning Town, Londyn, E16 4ST, UK Support: Zeitung Da! Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: –
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
LEG: 0 | Koncert nr: 020 Data: 1980.12.01 (poniedziałek) Lokalizacja: The Bridge House Club, Bidder Street, Canning Town, Londyn, E16 4ST, UK Support przed: Zeitgeist Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 60p
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Drugie spotkanie depeche MODE z Danielem Millerem. To podczas tego spotkania padły propozycje wydawnicze…
„Zabrałem ze sobą kilka osób, w tym NON – Boyda Rice’a – która była wielką fanką popu i moją pierwszą pracownicę – Hildi Svengard. Oboje powiedzieli: »Daniel, musisz to zrobić«.
Wróciłem i zapytałem zespół: „Chcecie nagrać singiel?”
Oni odpowiedzieli: „Dobra”
Ja po prostu powiedziałem: „Zrobimy jednorazowy singiel i zobaczymy, co z tego wyjdzie”.
Daniel Miller @ electronicbeats
…i to nie tylko ze strony Daniela Millera. Drugą osobą był SteveO Pearce. Między Panami istaniała pewna rywalizacja. Na koniec doszło miedzy nimi do ugody i jeden z nich nawiązał współpracę z Soft Cell, a drugi z depeche MODE. Daniel Miller i Daryl Bamonte opisali ten moment w lutowej publikacji w Die Welt w 2011 roku:
Daniel Miller: „Na tym koncercie w The Bridge House poznałem Stevo Pearce’a wśród publiczności. On również interesował się depeche MODE i chciał ich ściągnąć do swojej wytwórni Some Bizarre. Znałem Soft Cell już wcześniej, zanim po raz pierwszy zobaczyłem depeche MODE i wciąż nie byłem pewien, czy chcę z nimi pracować. Stevo powiedział mi: Dobra, ja biorę Soft Cell, Ty depeche MODE. Po koncercie spotkałem się z chłopakami i zaproponowałem im nagranie singla. Umowę przypieczętowaliśmy uściskiem dłoni. Bez kontraktu, bez prawników, pół na pół. Nawiasem mówiąc, tak to wyglądało do 89/90 roku: do tego czasu nie istniał żaden pisemny kontrakt między Mute a depeche MODE”.
Daryl Bamonte: „Po tym, jak Daniel zaproponował chłopakom umowę na singiel, pojechaliśmy do domu i nikt nie powiedział ani słowa. Nic. Żadnego krzyku, żadnego picia. Andy i Martin po prostu poszli do pracy następnego ranka, jakby nic się nie stało”.
Vince Clarke wspomina rywalizację między Stevo Pearce’em, a Danielem Millerem w biografii Jonathana Millera – Obnażeni:
Stevo przyszedł za kulisy i powiedział: Słuchajcie, organizujemy w trasę Some Bizzare, jesteście zainteresowani? Czy interesuje Was podpisanie umowy z Some Bizzare? Wtedy pojawił się też Daniel, znaliśmy go z T.V.O.D. Musieliśmy zdecydować się na jedno lub drugie. Stevo powiedział: Słuchajcie, ojeśli podpiszesz kontrakt z Some Bizzare, załatwię Wam support przed Ultravox. To była naprawdę ciężka decyzja, wiesz! Ale z jakiegoś powodu zdecydowaliśmy, że z Danielem. A potem Daniel powiedział: Po prostu nagramy singiel. Podpisalibyśmy każdą umowę; chcieliśmy po prostu wydać płytę – powiedział Vince – Zespół jednogłośnie przyznał, że Daniel Miller jest pierwszą osobą, której możemy zaufać; powiedział, że jeśli któraś ze stron nie polubi drugiej, to na tym poprzestaniemy.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
LEG: 0 | Koncert nr: 019 Data: 1980.11.29 (sobota) Lokalizacja: The Crocs – Glamour, 19-23 High St, Rayleigh SS6 7EW, Rayleigh, UK Support: – Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: –
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
LEG: 0 | Koncert nr: 018 Data: 1980.11.14 (środa) Lokalizacja: Technical College, Luker Road, Southend-on-Sea, SS1 1ND, UK Support przed: The Regulators / The Leapers / No 6 Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bootlegi: tak / 1
Komentarz: Od lat zapis tego koncertu był znany jako bonus do bootlegu z Paryża 1990.10.23 – A Nice Surprise. Legendarny bootleg na którym wychowało się dziesiątki tysięcy fanów depeche MODE na całym świecie. Również w Polsce. Jest to też jeden z dwóch najstarszych koncertów w historii
Warto zwrócić uwagę na ten koncert z jeszcze jednego względu. Wiele utworów jest w znacząco innych wersjach. Można powiedzieć wczesnych, niż to później poznaliśmy na płycie i singlach. Przykładem niech tu będzie I Sometimes Wish I Was Dead [2]. Jest to jedno z dwóch znanych wykonań. Kolejny zapis zachował się z koncertu w Londynie 1981.04.12. Koncert ten był również prawdopodobnie debiutem wczesnego utworu Addiction [2] i obecnie jest jedynym zapisem tego kawałka. PIerwsze znane wykonanie Just Can’t Get Enough [14].
Organizatorem tego koncertu był Larry Moore, członek Związku Studentów w Southend College Of Technology, to on zorganizował tego dnia wieczór muzyki na żywo. W biografii Jonathana MilleraObnażeni możemy przeczytać jego wspomnienia z tej nocy:
Na szczycie listy byli The Leapers, po których wiele się spodziewano się i którzy regularnie pojawiali się w muzycznej kolumnie basildońskiego Evening Echo. Gdzieś w liście znalazł się też Nr 6…
Depeche MODE zostali wpisani jako trzeci od góry. Wypadli zdecydowanie najlepiej. Po koncercie, rozdawałem w szatni sportowej curry na wynos i zapytałem Dave’a Gahana, czy skoro byli tak dobrzy, chcieliby wrócić i zagrać jeszcze jeden koncert. Gahan spiorunował mnie wzrokiem i powiedział, że tak, ale tylko pod warunkiem, że będą gwiazdą wieczoru. Ha! – prychnąłem, odwracając się – Nie jesteście TAK dobrzy!
Zasłynąłem jako koleś, który odmówił, twierdząc, że nie są wystarczająco dobrzy, by grać w Southend College. Myślę, że miałem powód!
J. Miller – Obnażeni – str. 66
Z tego koncertu powstał drugi najstarszy, znany bootleg ze wczesnych koncertów zespołu, z 1980 roku. Drugie nagranie pochodzi z koncertu w The Bridge House 1980.10.30 w Londynie.
Obecnie Technical College, to South Essex College. Do szkoły uczęszczał również Dave Gahan. W późniejszym czasie próbowano zorganizowac jeszcze jeden koncert depeche MODE w szkole. Jednak ze względu na dużo liczbę nieobecności Dave’a uczelnia nie zgodziła się na organizację koncertu, a z czasem Dave został relegowany z niej.
LEG: 0 | Koncert nr: 016 Data: 1980.11.08 (sobota) Lokalizacja: The Crocs – Glamour, 19-23 High St, Rayleigh SS6 7EW, Rayleigh, UK Support: – Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: –
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
New Life I Sometimes Wish I Was Dead Dreaming Of Me Big Muff Boys Say Go! The Price Of Love Just Can’t Get Enough Photographic Television Set Mamma Mia
LEG: 0 | Koncert nr: 046 Data: 1981.04.06 (poniedziałek) Lokalizacja: The Bridge House Club, Bidder Street, Canning Town, Londyn, E16 4ST, UK Support: Philip Japp / DJ Darren Murphy Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: Ł1
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Kolejna Futurist Night w klubie The Bridge House.
LEG: 0 | Koncert nr: 039 Data: 1981.01.06 (wtorek) Lokalizacja: The Bridge House Club, Bidder Street, Canning Town, Londyn, E16 4ST, UK Support przed: The Passions Support po: Ilya Volkswagens Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 70p
Rozkład jazdy:
Wjazd – 19:30
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Po nieudanej trasie promocyjnej album Some Bizzaredepeche MODE powracają do grania własnych koncertów na własny rachunek. 6 dni wcześniej Mute wydało ich debiutancki singiel, więc wszyscy chcieli zapomnieć o Photographic na składance i iść dalej. Teraz najważniejsza była promocja Dreaming Of Me.
Technicznie koncert w Lyceum jest pierwszym występem granym w celu promocji singla, choć trzeba pamiętać, że to ówcześnie tak nie wyglądało. Choć to nie oni byli tu gwiazdą więczoru. Co ciekawe, że początkowo na afiszu był jeszcze jeden zespół Modern Man, jednak w kolejnych zapowiedziach, z prasy muzycznej ostają się jedynie trzy zespoły.
W sierpniu 1982 roku fanzin Feature Frame cytował Dave’a:
Prawdopodobnie najlepszy koncert, jaki kiedykolwiek zagraliśmy, to support The Passions w The Lyceum. Byliśmy trzeci w programie koncertu. Spodziewaliśmy się, że usłyszy o nas tylko około stu osób, ale gdy tylko weszliśmy na scenę, tłum oszalał.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
LEG: 0 | Koncert nr: 028 Data: 1981.01.19 (poniedziałek) Lokalizacja: The Bridge House Club, Bidder Street, Canning Town, Londyn, E16 4ST, UK Support: Sleeping Pils Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 70p
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Kolejny występ w The Bridge House. Warto spojrzeć na reklamę poniżej. Nazwa zespołu w zapisie oryginalnym, a nie uproszczonym, jaka funkcjonuje do dziś. Znaki diakrytyczne wyglądają jakby dopisane ręcznie w procesie składu ogłoszenia przez Zecera.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
LEG: 0 | Koncert nr: 012 Data: 1980.11.12 (środa) Lokalizacja: The Bridge House Club, Bidder Street, Canning Town, Londyn, E16 4ST, UK Support przed: Fad Gadget Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bilety: 80p
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Jeden z ważnych, jeżeli nie najważniejszy koncert w historii wczesnego depeche MODE. To właśnie na tym koncercie pojawił się po raz pierwszy Daniel Miller i poznał się z zespołem. depeche MODE dotali szansę występu przed Fad Gadget – ówczesną gwiazdę wytwórni Mute. Spotkanie miało szorstki charakter, ponieważ pierwsza próba rozmowy z Danielem w siedzibie Rough Trade skończyła się niemiło dla młodzieńców. Drugie spotkanie w The Bridge House była lekką próbą odegrania się chłopaków na właścicielu Mute.
Dopiero od kolejnych koncertów relacja zaczęła się budować na tyle, że padły propozycje nagrań dla Mute.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg, ani nie jest znana setlista. Wobec dużej zmienności setlisty na tej trasie nie zamieściłem żadnego z granych wariantów.
LEG: 0 | Koncert nr: 014 Data: 1980.10.29 (środa) Lokalizacja: Ronnie Scott’s, 47 Frith St, Londyn W1D 4HT, UK Support: – Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)
Bootlegi: nie / 0
Komentarz: Podczas koncertu wysiadły światła.
Dee Dye, kolega ze szkoły Dave’a Gahana w Southend College of Technology, powiedział w biografii Jonathana Millera – Obnażeni:
Podróżowaliśmy ze sprzętem depeche MODE na koncerty z tyłu na pace furgonetki. Przed koncertem [u Ronnie Scott] nastrój był napięty – Dave niepokoił się, ponieważ wiedział, że na koncercie byli ludzie z wytwórni – Vince był wyluzowany i skoncentrowany na swojej „elektryki”, jak to nazywał. Wydawało się, że sporo się tam dzieje, piwo lało się strumieniami. Z tego, co pamiętam, sam koncert był tak dobry, jak powinien być. Tańczyliśmy nasze szarpane tańce, wiwatowaliśmy i skandowaliśmy w czasie kawałków, a także zachęcaliśmy kilka osób z publiczności do zabawy i tupania nogami. Zdystansowane zachowanie było wtedy na porządku dziennym. Po występie dM Dave był bardzo podekscytowany – powiedział, że miał dobre przeczucia co do tego wieczoru.
Obnażeni – Jonathan Miller
Inny przyjaciel Dave’a, Tracy Rivers, uczestniczył w tym koncercie i powiedział w biografii dM – Just Can’t Get Enough – Simona Spence’a:
Poszedłem z Boyem Georgem. Powiedziałem do George’a: Musisz zobaczyć, jak mój kolega Dave gra. To było maleńkie pomieszczenie na szczycie pubu Ronniego Scotta, a nie było tam wielu ludzi. Pamiętam, jak Dave podszedł potem i zapytał: „Co o tym myślisz, Trace?” A ja na to: „Oh, świetnie, będziecie gwiazdami”. A w następnej chwili byli już…
Just Can’t Get Enough – Simon Spence
Adam Spector twierdzi, że obecny był również Marc Almond of Soft Cell.
