Dopiero od trzeciego rozdziału zaczyna się samo gęste i w temacie biografii. Nie lubię tak budowanych biografii i często jest to droga przez mękę zniechęcającą do dalszego czytania książki.
Czytaj dalej Recenzja książki 101Wyszedł taki tekst rocznicowy, ale każdy powód jest dobry, rocznica również, żeby napisać więcej o tym historycznym dla depeche MODE wydarzeniu.
Czytaj dalej Mogły być dwie Pasadeny w 1988r.Pimpf
Behind The Wheel
Strangelove
Sacred
Something To Do
Blasphemous Rumours
Stripped
Somebody
The Things You Said
Black Celebration
Shake The Disease
Nothing
Pleasure, Little Treasure
People Are People
A Question Of Time
Never Let Me Down Again
A Question Of Lust
Master And Servant
Just Can’t Get Enough
Everything Counts
Speak & Spell – 1
Construction Time Again – 1
Some Great Reward – 5
The Singles 81>85 – 1
Black Celebration – 4
Music For The Masses – 8
Razem: 20
LEG: 7 | Koncert nr: 101
Data: 1988.06.18 (sobota)
Lokalizacja: Rose Bowl, 1001 Rose Bowl Dr, Pasadena, CA 91103, USA
Support: Wire, Thomas Dolby, OMD
Publiczność: nominalna: 65.314 (60.452) / faktyczna: 65.314 (60.452) (100%)
Ceny biletów:
Rozkład jazdy:
Bootleg: tak / 1
Komentarz: Za komentarz do tego koncertu najlepiej niech świadczy post, jaki z okazji 25-lecia napisałem w 2013 roku – 101 – 25 lat mitów i legend. Temat był mocno rozkminiany przez fanów od lat.
Przychód z koncertu wyniósł: 1.006.192,50 USD, wchodziły w to bilety i merch. I najważniejsza rzecz ilu było faktycznie widzów. Wg J. Kesslera, spisane nausznie ze 101, wszystkich przybyłych na koncert było 65.314, biletów sprzedano 60.452. Ta różnica to zaproszenia VIP oraz bilety rozdane w konkursach na antenie KROQ. W linku powyżej omówiłem to szczegółowo.
Początkowo były plany na organizację dwóch nocy w Pasadenie 17 i 18 czerwca. Wiecej napisałem o tym, w blogowym wpisie na stronie. Ostatecznie skończyło się na jednej nocy, stąd problemy ze sprzętem w czasie koncertu oraz brak wystarczającej ilosći jakościowego materiału audio. Prawdopodonie to wymusiło potem dogrywanie w w studio wielu partii klawiszowych ponownie, aby usupełnić lub zastąpić zapisy z koncertu z problemami technicznymi.
Przez całą trasę bisy składały się z trzech kawałków. Jedynie koncert w Pasadenie miał ich cztery. Dodatkowo skład bisów różnił się nieco na tej nodze, w stosunku do koncertów z 1987 roku oraz zimy 1988. Normalnie podział był taki: A Question Of Lust [101] + Master & Servant [101] jako pierwszy bis, a potem Everything Counts [101]. Na ostatniej części trasy Master & Servant [101] powędrowało do głównego setu wypierając People Are People [68]. W to miejsce w setliście pojawił się Just Can’t Get Enough [40] – numer grany bardzo oszczędnie na tej trasie. Bisy wyglądały następująco: A Question Of Lust [101] + Just Can’t Get Enough [40] jako pierwszy zestaw bisów, a potem Everything Counts [101].
Jednak w Pasadenie zespół postanowił przywrócić do setu People Are People [68], co spowodowało, że Master & Servant [101] ponownie przeskoczyło do bisów. I tak oto w bisach zrobił się tłok. Zespół postanowił rozładować go dzieląc bisy na dwie części: A Question Of Lust [101] + Master & Servant [101] oraz Just Can’t Get Enough [40] + Everything Counts [101].
Prawdopodonie początkowo OMD wcale nie miało być najbardziej znanym supportem, tylko inny zespół miał wejść między depeche MODE a OMD. Skończyło się jednak inaczej,
Z tego koncertu istnieje bootleg, jednak jest on niepełny. Zawiera występ OMD oraz połowę koncertu depeche MODE. Wszystkie inne nagrania to fake.
Pełna setlista występu OMD, numery zarejestrowane na bootlegu zaznaczyłem kursywą:
Enola Gay
Tesla Girls
Messages
Secret
If You Leave
(Forever) Live and Die
Joan of Arc (Maid of Orleans) [frag.]
Souvenir
So in Love
Dreaming
Locomotion
Electricity
Chciałbym zacytować tu wspomnienia jednego z fanów, który był tego dnia na koncercie:
I had seen them before at Irvine Meadows and The Forum, but for them to be playing at the Rosebowl was a big deal. Little did I know how iconic that concert would end up being: The entire Rosebowl participating in the food fight, with Richard Blade coming on stage to tell everyone to knock it the F* off or Depeche Mode wouldn’t come out. The beautiful sunny sky got covered with ominous clouds as they played Blasphemous Rumours. […] And of course, depeche MODE performed in the best concert I think I’ve ever been to. A major turning point for them. Thomas Dolby and OMD were great also. Looking back, I feel very fortunate to have been able to be there. I wish I could go back and enjoy it again. I would definitely take it in differently today.
Shaun Gibson @ FB
June 18th, 1988 – that depeche MODE played and sold out the Rose Bowl in Pasadena (Pass-ah-den-ah), along with Wire, Thomas Dolby and Orchestral Manoeuvres in the Dark. I had the honour to introduce them, […] Were you there? Who remembers the lightning and brief rain, and the food fight? An amazing day. If my Delorean would hit 88mph, I would set the destination at June 18th, 1988.
Richard Blade @ FB
The now legendary concert in the Pasadena Rosebowl was the largest dM had ever undertake at that point, so it was a huge build-up and it was going to be filmed by the equally legendary filmaker D.A. Pennebaker.
The title, '101′, for the concert film and live record came from Alan. The day bifore the gig I walked with Dave to the opposite side of the stag where I took a shot of him with his sin Jack.
Anton Corbijn, Czerwiec 1988 Pasadena, DMAC, str. 72-85
Co ciekawe, jak opowiada Anton, portrety czwórki, które znamy z okładki 101, oraz nowej wersji tourbooka zostały zrobione w marcu tego samego roku w Lyonie.
Anton Corbijn, Czerwiec 1988 Pasadena, DMAC, str. 74.
Następnego dnia po koncercie odbyła się dwudniowa sesja zdjęciowa na pustyni Mojave, której zdjęcia pojawiły się potem w albumie Strangers oraz albumie 1-2-3-4 Antona z 2015. Sesja składała się z dwóch części – Dave, Martin i Andy pozowali 19 czerwca, natomiast Alan był chory. Wobec czego 20 czerwca samodzielnie pozował Antonowi.
Halo – the story behind depeche MODE’s classic album Violator, Kevin May and David McElroy, 2022, str. 353.
W książce DMAC Anton tak opisuje tę sesję:
Using some Joshua Trees in the distance in these photos, it was an interesting conjunction between the two bands I work with most: U2 + dM.
Anton Corbijn, Czerwiec 1988 Mojave Desert, DMAC, str. 86 – 89.
Oczywiście z biegiem czasu będę rozwijał ten wpis o dodatkowe informacje.
Czym jest dokument 101?
DA Pennebaker’s film inadvertently helped invent reality TV – the footage of Depeche Mode is interspersed with that of young fans who’ve won a contest to see them live. Quite aside from the performance at the Pasedena Rosebowl, 101 ends up saying fascinating things both about Depeche Mode on the brink of vast fame, and about late-80s America.
The Guardian, 2023.10.12
Setlista niepotwierdzona *
Shout!
I Sometimes Wish I Was Dead
Boys Say Go!
Puppets
See You
Big Muff
Now, This Is Fun
Ice Machine
New Life
Tora! Tora! Tora!
The Meaning Of Love
Just Can’t Get Enough
What’s Your Name?
Photographic
Dreaming Of Me
I Like It
Television Set
Early Songs – 2
Speak & Spell – 12
A Broken Frame – 3
Razem: 17
LEG: 5 | Koncert nr: 038
Data: 1982.05.15 (sobota)
Lokalizacja: Perkins Palace, 129 N. Taymond Avenue, Pasadena, CA 91109, USA
Support: Choir Invisible
Publiczność: nominalna: – / faktyczna: –
Bootleg: nie / 0
Komentarz: Pierwsza wizyta w Pasadenie, choć wszyscy wspominają tą drugą z 1988 roku, jako tę pierwszą. Było trochę inaczej… jak widać.
Dźwięk na żywo jest o wiele słabszy niż dźwięk w studiu… ludzie za konsoletą są bardzo wredni… W Pasadenie mieliśmy wszystkie igły przyszpilone na jednym koncercie – było naprawdę głośno, jak na koncercie punkowym. Nie słyszeliśmy, co robiliśmy.
Andy Fletcher w One Two Testing Magazine
Jeden z fanów na zamkniętej grupie na FB opowiadał o tym koncercie, że na bilecie był zakaz stania i tańczenia na miejscach siedzących. Ponieważ ludzie zaczęli klaskać, skakać i tańczyć, to zostały zapalone światła i koncert został przerwany w czasie Shout! [38]. Do publiczności poszedł komunikat, że jeżeli nie uspokoją się, to koncert się zakończy. Zespół odmówił dalszego grania, jeżeli ludzie nie będą mogli tańczyć i skakać.
„Kiedy dostałem bilety, było napisane wielkimi literami, że jest zakaz stania i tańczenia z twojego miejsca. Wieczorem, kiedy chłopcy wyszli, wszyscy wstaliśmy i zaczęliśmy tańczyć przy ich pierwszej piosence. Nagle muzyka została zatrzymana, światła w domu zapaliły się i kazano nam usiąść, bez tańca. Cóż, to nie miało się prawa dobrze skończyć, jakby miały wybuchnąć mini zamieszki… dM powiedział, że odmówili grania, jeśli fani nie będą mogli tańczyć do ich muzyki, a po 20- lub 30-minutowym opóźnieniu dyrekcja poddała się i mogliśmy tańczyć, a koncert trwał bez dalszej ingerencji i wytańczyliśmy swoje tyłki w kosmos!”
Gerald Lokstadt – Fan o koncercie.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg ani nie jest znana setlista. Niemniej, poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy, domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
Przeszło 60 000 osób na trybunach, ponad milionowy dochód za sprzedane bilety i pamiątki, to wynik słynnego koncertu na trybunach Rose Bowl w Pasadenie, który odbył się 18 czerwca 1988 roku rozpoczynając się od pamiętnych słów „Good evening Pasadena” wypowiedzianych przez Dave’a Gahana. Zarejestrowany materiał audio-wideo do dziś jest słuchany przez fanów na całym świecie.
Już jutro mija dwudziestolecie tego występu,z tej okazji oficjalna witryna depeche MODE przygotowała pod stronę zawierającą materiały z koncertu.
Na stronie do wysłuchania i obejrzenia:
– klipy utworów które ukazały się w materiale 101 na DVD w 2003 roku (każdy trwający 1:30)
– 58 minut audycji radiowej prowadzonej na żywo prosto z Rose Bowl, przez Dj-ów radia KROQ oraz Richard Blade, Jed The Fish, Ramondo, Swedish Egil, Doc On The Roq, Lewis Largent, Rodney Bingenheimer, Dusty Street, Scott Mason i Rick Carroll
– Rock Report – klip z premierą filmu 101 w Century City,California
– The Week In Rock
– zwiastun premiery 101-ki w Nowym Jorku (prowadzący Kurt Loder)
– oraz nagrany na żywo podczas koncertu,promocyjny klip Everything Counts.
