Summer 1981 Intro *
Television Set
Boys Say Go!
New Life
Puppets
Ice Machine
Big Muff
Just Can’t Get Enough
What’s Your Name?
Tora! Tora! Tora!
Photographic
The Price Of Love
Dreaming Of Me

Wczesne utwory – 3
Speak & Spell – 10
Razem: 13

LEG: 0 | Koncert nr: 072
Data: 1980.08.05 [21:30] (poniedziałek)
Lokalizacja: Rafters, 65 Oxford St, Manchester M1 6EQ, UK
Support: Ludus
Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)

Bilety: 2.50 GBP

Bootlegi: tak / 1

Komentarz: Był to drugi koncert tej nocy. Pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży powyżej 18 roku życia.

Steven Morrissey znany wszystkim, jako wokalista zespołu The Smiths, choć wtedy na pytanie – Kim Pan jest? – usłyszelibyśmy, że jest dziennikarzem muzycznego pisma Record Mirror. Otóż dziennikarz Morrisey napisał recenzję z tego koncertu. Nie mam pewności którego występu dotyczy recka, choć znając ówczesny styl życia Morrisseya, to obstawiałbym drugi występ. Nie mniej dla kronikarskiej dokładności zamieszczam fragmenty recki przy obu koncertach.

depeche MODE może nie jest najnudniejszym zespołem, jaki kiedykolwiek stąpał po powierzchni ziemi, ale z pewnością jest w czołówce. Ich wyrafinowany nonsens jedynie podkreśla, jak bardzo są pozbawieni wyobraźni. Od razu rozpoznajemy czterech ufryzowanych Barry’ch White’ów (w mdłej wersji); „nie potrafisz się powstrzymać” – twierdzą, że są zbyt nudni, żeby w ogóle być nudni. Wskrzeszają każdy morderczo monotonny banał znany współczesnemu człowiekowi, a New Life jawi się niczym więcej niż mdłym, galaretowatym batonikiem. Mimo to człowiek z Jackie (pismo muzyczne – przyp. 101dM.pl) był pod wrażeniem, wiedząc, że przynajmniej ci chłopcy mają ładne włosy… a taśma produkcyjna jedzie dalej.

Ludus, wyraźnie żałując, że nie są gdzie indziej, zagrali pełen pasji set przed publicznością, prawdopodobnie starannie dobraną ze względu na ich głuchotę muzyczną. Ale Ludus lubią taplać się w cudzych zepsuciach, dlatego ich muzyka oferuje wszystko każdemu. Linder urodził się śpiewając i ma więcej wyobraźni, niż depeche MODE mogliby kiedykolwiek mieć. A jednak depeche MODE ma rozgłos jak Jackie. Brak sprawiedliwości!

Steven Morrissey, Record Mirror

Supportem był lokalny zespół post-punkowy z Manchesteru – Ludus. Podobno zaprzyjaźniony z Morrisseyem, który również pochodził z tego samego miasta. To tak dla jasności sytuacji.

Bootleg został zarejestrowany bez intro, nie do końca wiadomo czy był to celowy zabieg, czy nagrywający się spóźnił.

* Z tego koncertu jest znany bootleg i jest znana setlista. Niemniej zapis nie jest pełny dlatego poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.

Summer 1981 Intro *
Television Set
Boys Say Go!
New Life
Puppets
Ice Machine
Big Muff
Just Can’t Get Enough
What’s Your Name?
Tora! Tora! Tora!
Photographic
The Price Of Love
Dreaming Of Me

Wczesne utwory – 3
Speak & Spell – 10
Razem: 13

LEG: 0 | Koncert nr: 071
Data: 1980.08.05 [18:30] (poniedziałek)
Lokalizacja: Rafters, 65 Oxford St, Manchester M1 6EQ, UK
Support: Ludus
Publiczność: nominalna: – / faktyczna: – (100%)

Bilety: 1.25 GBP

Bootlegi: tak / 1

Komentarz: Koncert był pomyślany jako wydarzenie dla młodzieży poniżej 18 roku życia. Dlatego nie serwowano w czasie tego koncertu alkoholu.

Steven Morrissey znany wszystkim, jako wokalista zespołu The Smiths, choć wtedy na pytanie – Kim Pan jest? – usłyszelibyśmy, że jest dziennikarzem muzycznego pisma Record Mirror. Otóż dziennikarz Morrisey napisał recenzję z tego koncertu. Nie mam pewności którego występu dotyczy recka, choć znając ówczesny styl życia Morrisseya, to obstawiałbym drugi występ. Nie mniej dla kronikarskiej dokładności zamieszczam fragmenty recki przy obu koncertach.

depeche MODE może nie jest najnudniejszym zespołem, jaki kiedykolwiek stąpał po powierzchni ziemi, ale z pewnością jest w czołówce. Ich wyrafinowany nonsens jedynie podkreśla, jak bardzo są pozbawieni wyobraźni. Od razu rozpoznajemy czterech ufryzowanych Barry’ch White’ów (w mdłej wersji); „nie potrafisz się powstrzymać” – twierdzą, że są zbyt nudni, żeby w ogóle być nudni. Wskrzeszają każdy morderczo monotonny banał znany współczesnemu człowiekowi, a New Life jawi się niczym więcej niż mdłym, galaretowatym batonikiem. Mimo to człowiek z Jackie (pismo muzyczne – przyp. 101dM.pl) był pod wrażeniem, wiedząc, że przynajmniej ci chłopcy mają ładne włosy… a taśma produkcyjna jedzie dalej.

Ludus, wyraźnie żałując, że nie są gdzie indziej, zagrali pełen pasji set przed publicznością, prawdopodobnie starannie dobraną ze względu na ich głuchotę muzyczną. Ale Ludus lubią taplać się w cudzych zepsuciach, dlatego ich muzyka oferuje wszystko każdemu. Linder urodził się śpiewając i ma więcej wyobraźni, niż depeche MODE mogliby kiedykolwiek mieć. A jednak depeche MODE ma rozgłos jak Jackie. Brak sprawiedliwości!

Steven Morrissey, Record Mirror

Supportem był lokalny zespół post-punkowy z Manchesteru – Ludus. Podobno zaprzyjaźniony z Morrisseyem, który również pochodził z tego samego miasta. To tak dla jasności sytuacji.

Bootleg został zarejestrowany bez intro, nie do końca wiadomo czy był to celowy zabieg, czy nagrywający się spóźnił.

* Z tego koncertu jest znany bootleg i jest znana setlista. Niemniej zapis nie jest pełny dlatego poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.