EXCITER TOUR: 01 czerwca 2001, Sound Design Studios, Santa Barbara

Czy ktoś miał przypadkową i niepowtarzalną okazję poznać jednego lub wszystkich członków zespołu? Czy masz szaloną lub zabawną historię, która dotyczy Ciebie i naszego ukochanego dM?! No cóż, pozwólcie, że podzielę się z Wami historią tego, co było prawdopodobnie jednym z najlepszych dni i doświadczeń w moim życiu! Z góry przepraszam za długość tego posta, ale jako Devotee mam nadzieję, że wszystkim się spodoba! A teraz… Pozwólcie, że zabiorę Was w podróż…

W 2001 roku miałem bardzo rzadką i wyjątkową okazję, w której moja była dziewczyna, jej przyjaciółka i ja mogliśmy nie tylko spotkać się z dM, ale także spędzić z nimi około 6 godzin roboczych w studio. (…) Martin Gore jest mieszkańcem Santa Barbara, miasta położonego około 87 mil (140 km) na północ od Los Angeles, gdzie znajduje się również studio nagraniowe, w którym zespół nagrywał 5 ostatnich albumów podczas pobytu na Zachodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Natomiast ja mieszkam w aglomeracji Los Angeles w Pasadenie – oczywiście najbardziej znanej z domu koncertu nr 101 na Rose Bowl w 1988 roku.

Ojciec mojej byłej jest właścicielem domu wakacyjnego w małym nadmorskim miasteczku Carpinteria, które graniczy z Santa Barbara. (Tutaj to się komplikuje, więc spróbuj nadążać za mną): Cóż, tata najlepszego przyjaciela najmłodszej córki jego sąsiada sąsiada (do tej pory jasne? [lol – przypis 101dM.pl]) jest właścicielem studia nagraniowego w Santa Barbara. Pewnego dnia sąsiadka była na szkolnej imprezie, gdzie wpadła na tatę córki (właściciela studia) i zaczęli rozmawiać o pracy, życiu, sporcie itp., więc sąsiadka zapytała: Jak się sprawy mają w studiu?. Tym samym właściciel odpowiedział, że studio wynajęte jest przez wielu artystów. Wymienił kilku, a kończył: i zespół z Anglii o nazwie depeche MODE. Natychmiast sąsiadka powiedział mu podekscytowana, że córka sąsiada z z ich sąsiedztwa i jej chłopak (moja ex i ja) są wielkimi fanami! W tym momencie właściciel zaprosił nas, abyśmy do niego zadzwonili i umówili się na spotkanie w studiu, aby obejrzeć pracę zespołu! Niesamowite prawda!?!?! Oczywiście od razu skorzystaliśmy z okazji!

Ustaliliśmy czas spotkania na piątek. Rano zadzwoniłem do pracy, że jestem chory i pojechaliśmy! Zespół był w studiu przez ostatnie 2 tygodnie, ćwicząc przed nadchodzącą – EXCITER TOUR w 2001 roku, a piątek, w którym zdecydowaliśmy się pojechać, okazał się ich ostatnim dniem prób w studio. Tutaj zaczyna się zabawa…. Podjeżdżamy wcześnie rano, bo jesteśmy pełni podniecenia. Powiedziano nam, że spotkamy się z właścicielem około 10:30 lub 11 rano. Dojeżdżamy do Santa Barbara około 9:30/10 i włóczymy się po okolicy szukając studio, w końcu je znajdujemy. Ponieważ budynek nie ma żadnych oznaczników, znaków, okien ani niczego – tylko stary budynek z drzwiami. Teraz czekamy. I czekamy. I czekamy. I CZEKAMY… Nic, nikogo, ani duszy wokół! Zapukaliśmy do drzwi i żadnej odpowiedzi. Był rok 2001 i telefony komórkowe nie były na porządku dziennym, więc musieliśmy znaleźć automat telefoniczny, żeby zadzwonić do studia. Nikt nie odebrał. Nie było innych numerów telefonów, pod które można zadzwonić (pamiętaj, że był to czas bez luksusu telefonów komórkowych, jaki mamy dzisiaj). Było gdzieś około godziny 13. Jestem pewien, że ludzie, którzy jeździli po ulicy, pracowali w pobliskich sklepach i restauracjach i widząc nas po prostu stojących na chodniku, myśleli, że jesteśmy bezdomni, zagubieni lub cokolwiek. Pamiętam, że moje stopy bolały mnie od stania przez cały ranek. Staliśmy się niespokojni, nerwowi, zirytowani i zrozpaczeni! Czy kazano nam uwierzyć w coś co nie było prawdą? Czy to był czyjś okrutny żart? Czy byliśmy w złym miejscu? Czy mamy złą datę i godzinę? Wszystkie te myśli krążyły w naszych głowach, kiedy….

Moja dziewczyna i ja patrzyliśmy w jedną stronę, a jej przyjaciółka w drugą stronę, patrząc na nas. Nagle widzimy, jak jej oczy prawie wychodzą z głowy, a usta otwierają się szeroko. Szepcze do nas: Nie odwracaj się, ale Andy Fletcher właśnie wyszedł z hotelu Holiday Inn (tuż obok studia) i idzie w tę stronę. Fletch przechodzi obok nas i uśmiecha się z małym – Cześć – a następnie przechodzi przez drzwi studia. Ok! Teraz wiedzieliśmy, że jesteśmy we właściwym miejscu!!! Mija około 10 minut i rzeczywiście Martin Gore wychodzi z tego samego hotelu i idzie chodnikiem w naszą stronę. Uśmiecha się, ale nie mówi ani słowa i wchodzi do studia. Ok teraz nasze serca waliły!!!

Tak więc mija kolejne 15-20 minut, a my po prostu tam stoimy, krążąc i myśląc – gdzie jest ten facet?!!? (właściciel), słyszymy głośny dźwięk dochodzący z drugiej strony ulicy, który brzmiał jak obdzierany kot czy coś. Odwracamy się, aby spojrzeć i zobaczyliśmy Dave’a Gahana, jego żonę Jennifer, Jonathana Kesslera i wreszcie córkę Dave’a (która musiała mieć około 2 lub 3 lata) w wózku, który pchał Dave.

Głośny dźwięk „obdzieranego kota”, który słyszeliśmy, był tym, że Dave próbował brzmieć jak samochód wyścigowy, klakson lub pisk kół, gdy pchał swoją małą córeczkę w wózku, bawiąc się z nią tak, jak robiłby to każdy ojciec. Przechodzą przez ulicę do miejsca, w którym byliśmy, a Dave podchodzi do nas, uśmiecha się i mówi – cześć – a następnie (ta część jest dla wszystkich Pań) pochyla się nad wózkiem, aby pocałować córkę, podczas gdy jego tyłek jest w powietrzu przed nami. Opięty każdy „mięsień tyłka” w swoich designerskich dżinsach. Myślałem, że moja była i jej koleżanka wpadną w konwulsje – ponieważ wyglądało na to, jakby zrobił to dla nich. Jednak około 1,5 metra za Dave’em i nami znajdowała się jego żona i Kessler, obaj wyglądający na niezbyt zadowolonych z grymasem na twarzy. Ale hej, co możesz zrobić, prawda?

Więc po tym, jak Dave, Jennifer, Kessler i córka weszli do studia, znów jesteśmy… CZEKAMY!! Tym razem prawdopodobnie przez kolejne 20 minut, kiedy samochód podjeżdża od front budynku. W końcu! To właściciel! Wyjaśniliśmy, że dotarliśmy tam trochę za wcześnie, ale przecież nas o to poprosił. Przeprosił, ponieważ harmonogram zespołu się zmienił i nie miał możliwości skontaktowania się z nami (pamiętaj, komórki nie były tak rozwinięte), jednak jego inżynier i kilku techników byli w budynku przez cały ranek i powinni byli nas wpuścić. Cóż, tak się złożyło, że byli w studio i nie słyszeli naszego pukania do drzwi ani dzwonka telefonu, ponieważ był w biurze. Nie przejmujcie się, udało nam się wejść do środka!

Gdy weszliśmy do „zielonego pokoju”/lobby, słyszymy Martina grającego na gitarze riffy Dream On, Personal Jesus i Useless. Właściciel powiedział zespołowi i Kesslerowi, że ma przyjaciół spoza miasta, którzy odwiedzają studio na cały dzień, aby zobaczyć kulisy tego, co dzieje się w studiu nagraniowym. Wszystkim było to w porządku, pod jednym warunkiem – nie przeszkadzać w pracy zespołu. W końcu „pracują” i to jest ich „Praca”. Nie ma problemu, idziemy i uczestniczymy w sesji w kabinie nagraniowej, obserwując zespół przez szybę. Kiedy wchodzimy do stanowiska rejestrującego, spotykamy inżynierów i techników pracujących w studio z zespołem. Wszyscy są bardzo przyjaźni. W studiu rozgrzewają się Dave, Martin, Fletch, Peter Gordeno i Christian Eigner. Żona Dave’a – Jennifer i jego córka są daleko w kącie. Kessler był w jednym z biur na telefonie, wykonując swoje „obowiązki managera”.

Odtąd dla zespołu było całe popołudnie „pracy na co dzień”. Lecą od góry i przechodzą przez cały zestaw kawałków szykowanych na EXCITER TOUR. Przerwy między utworami, robienie notatek, omawianie tła/obrazów ekranu, zatrzymywanie i ponowne odpalanie utworów itp. Fletch przychodził do stołu mikserskiego i przekazywał informacje inżynierom/technikom i ustalał poziomy (suwaków na stole mikserskim – przypis 101dM.pl). Dream On zamienił się w piosenkę typu stop-n-go, gdy Martin uczył Petera wokali w tle. Dave palił papierosa między co trzecią lub czwartą piosenką i opowiadał dowcipy. W pewnym momencie próby przybyli chórzystki Jordan Bailey i Georgia Lewis, by śpiewać swoje partie w studiu. Wreszcie pierwsza żona Martina, Suzanne, przybyła do studia z dwiema córkami – Vivą i Avą.

Kiedy dzień się skończył i ostatni utwór został wykonany, wszyscy, łącznie z nami, klaskali i gratulowali sobie nawzajem „dobrze wykonanej pracy”, ponieważ byli jak zawsze gotowi, aby wyruszyć w trasę i rozpocząć trasę EXCITER TOUR! W tym momencie wpuszczono nas do studia i rozmawialiśmy z zespołem w zielonym pokoju/lobby. Fletch był na coś spóźniony, więc musiał szybko uciec, ale dopiero po podpisaniu dla nas kilku plakatów. Jordania i Georgia odeszły po wykonaniu swoich części. Reszta zespołu i rodziny spędzili trochę czasu i poprosili nas o NASZE OPINIE z próby dnia i czy nam się to podobało!! (Myślę, że trochę popuściłem ze szczęścia HA!). Na koniec podpisali z nami kilka plakatów i pozowali do zdjęć. W końcu możliwość spotkania moich idoli i ulubionego zespołu była naprawdę jednym z najlepszych dni i doświadczeń w historii! Wyszliśmy ze studia, zatrzymując się na obiad w małej restauracji Mexican Food, tak dobrze znanej fanom DM, ponieważ jest to miejsce, w którym robione były zdjęcia m.in. do tylnej okładki albumu Exciter (geekując zdjęcia były robione Dave’owi, Martinowi i Fletchowi siedzącymi za stołem. Sesja była robiona przez Antona Corbijna – wg tego co wiadomo sesja zdjęciowa była robiona dzień wcześniej – przypis 101dM.pl) przed powrotem do LA.

Mam nadzieję, że podobała się Wam moja DŁUGA, ale wyjątkowa historia dM! Oto zdjęcia z tego dnia, zamazane są podobizny dziewcząt, aby chronić ich prywatność, a także kilka insiderskich informacji na początku jednej z setlist. No i płyty CD, które widzisz na jednym z głośników – zabawna historia, Martin właśnie kupił cały ich katalog na CD w lokalnym sklepie z płytami, żeby mogli przejrzeć „alternatywne piosenki”, które mogą chcieć zagrać. Hmm… Ciekawe, jakie inne piosenki były brane pod uwagę, ale nie trafiły? Możemy nigdy się nie dowiedzieć…

Tekst zamieściłem i przetłumaczyłem za zgodą autora Paula Villegas’a. Wydarzenia dotyczą ostatniego dnia prób przed przenosinami do Los Angeles.