Intro [excerpt from I Feel You (Life’s too short remix)]
Higher Love
Policy Of Truth
World In My Eyes
Walking In My Shoes
Behind The Wheel
Halo
Stripped
Condemnation
Judas
Death’s Door
Mercy In You
I Feel You
Never Let Me Down Again
Rush
In Your Room
Personal Jesus
Enjoy The Silence
Fly On The Windscreen
Everything Counts
Construction Time Again – 1
Black Celebration – 2
Music For The Masses – 2
Violator – 5
Songs Of Faith And Devotion – 10
Razem: 20
LEG: 1 | Koncert nr: 019
Data: 1993.07.00 (sobota)
Lokalizacja: Waldbühne Arena, Glockenturmstraße 1, 14053 Berlin, Niemcy
Support: Miranda Sex Garden
Publiczność: nominalna: 21,000 / faktyczna: 21,000 (100%)
Bootleg: tak / 5
Komentarz: Fantastyczny koncert!!! To jest jeden z TYCH koncertów po których mówi się, że ta trasa była magiczna. To dzięki takim koncertom wspomina się potem całą trasę jako najlepszą w historii. Już na początku koncertu Dave wypowiada słynne słowa – If I die tonight, remember me this way.
A pod koniec Policy Of Truth [110] zdejmuje buty i skarpety. Pewnie dlatego, że mokra scena sprawiała mu trudności w utrzymaniu pionu. Deszcz i spożycie robiły swoje. Od tej pory zaczyna ślizgać się po scenie gołymi stopami.
Później również, wielokrotnie słyszymy wywody natury meteorologicznej (padał deszcz), ale najbardziej rozbawił mnie taki tekst przed Stripped [157]: You have to excuse me for a while, I have to clean up here… Dave nigdy tego nie mówi i jest to raczej dziwne dla niego, po prostu to robi ;-))).
W czasie Condemnation [152] Dave również wygłasza kilka słów, co spotyka się z niekłamaną radością, a zespół ma kłopoty z klawiszami ukrytymi w pudle fortepianu. Martin spóźnia się z pierwszym wersem w Judas [47], śpiewa dopiero od drugiego. Podobne problemy spotykają Dave w drugiej części koncertu. Podczas Never Let Me Down Again [156] Dave spóźnia się z pierwszą zwrotką lub po prostu ją zapomina zmieniając słowa. Publika śpiewa tekst prawidłowo, co wywołuje reakcję Dave’a w postaci jednego ze swoich licznych okrzyków. W każdym razie śpiewa utwór od drugiej zwrotki.
Tej nocy zespół miał naprawdę świetny występ, bardzo podoba mi się jak Dave prowadzi tu publiczność i jak ona sama reaguje na to, co Dave wyczynia na scenie. Chyba dla każdego kwintesencją tego koncertu będzie wykonania Personal Jesus [155]. Anton Corbijn był obecny i robił zdjęcia.
Jako ciekawostkę warto przytoczyć coś takiego. W 1998 i 2001 roku zespół zajmował tylko scenę, a publika mogła bawić się spokojnie na schodkach, które biegną od trawiastej płytyWaldbühne do sceny. Natomiast w 1993 roku scena kończyła się gdzieś w połowie płyty i była tak duża, że pierwsze miejsca dobre do oglądania sceny i akcji na niej to miejsca za płytą środkową Waldbühne. Praktycznie były to pierwsze rzędy miejsc do siedzenia.
Support na koncercie nie miał łatwego życia. Miranda Sex Garden zeszli ze sceny szybciej, niż na innych koncertach, ponieważ publika wygwizdała ich i machała biletami w ich kierunku. Przeżyłem to samo w 2001, gdy publika masakrowała legendę – Fad Gadget, a na kolejnych koncertach stał się gwiazdą równą depeche MODE… w 2001 roku, bo w 1980 było odwrotnie.
Devotional Tour Diary
Przeczytaj opracowanie wpisu dotyczącego tego koncertu pochodzące z oficjalnego bloga trasy.