Komentarz: Noc wcześniej zespół zagrał w Manchesterze 1981.11.03 bardzo dobry koncert. Stamtąd pochodzi jeden z najlepszych jakościowo bootlegów z tej trasy. Natomiast bootleg z tego koncertu jest dobrze, ale nie brakuje do nagrania z nocy wcześniej.
Osłuch z tego koncertu pokazuje, że np. taki New Life [26] był już dobrze rozpoznawany, a koncert skupił nie tylko przypadkowych sympatyków dobrego browara, ale też ludzi, którzy chcieli posłuchać młodą, niezależną kapelę depêche MODE. Trochę śmiesznie brzmią wokalizy Martin’a przy New Life [26] i Just Can’t Get Enough [26], choć jak wsłuchać się w zremasterowane wersje studyjne Speak & Spell, to można usłyszeć te elementy na płycie.
Komentarz: Dobrze zagrany i dobrze nagrany koncert. Gdybym miał polecić koncert z tej trasy jako referencyjny, to właśnie ten. Do pełni szczęścia brakuje jedynie ostatniego bisu. Jako bootleg koncert ukazał się pierwotnie w ramach serii Strike ileś tam. Co ciekawe seria ta zawierała głównie remixy, oraz unikatowe wersje nagrań. Być może w owym czasie koncert ten był właśnie taki szczególny.
Komentarz: Z tym występem TV jest wiele zamieszania, od lat przypisywana data występu do 1981.11.06 w Liverpoolu, wszystko z racji tego, że koncert był emitowany tego dnia w czasie, gdy zespół grał wtedy koncert w tym mieście 6 listopada.
Faktycznie koncert był rejestrowany 1981.10.23, a edytowany 1981.10.24. Wg dokumentów z produkcji inna była kolejność nagrania. Jak wyżej, a inna byłą kolejność, w jakiej numery zostały wyemitowane do TV. Patrz poniżej:
Dlaczego tak było? Ponieważ utwory koncertowe zostały wmontowane w program TV, czego przykład mamy poniżej, a następnie ktoś wyciął do bootlegu w kolejności, jaką znamy od lat, plus surowe dwa podejścia Nodisco [23].
Gwiazdami muzycznymi programu były dwa zespoły Orange Juice i depeche MODE. depeche MODE nie byli supportem przed Orange Juice, a nie Orange Juice nie otwierało koncertu depeche MODE. Kolejność wykonawców wynikała z planu nagrań i miała charakter techniczny.
Komentarz: Z tego koncertu istnieją dwa bootlegi. Pierwszy, ten bardziej popularny zawiera 13 utworów, zapis możecie posłuchać poniżej. Drugi bootleg mniej znany zawiera 16 utworów, którym dodatkowe tracki stanowią zagadywanki dj’a stacji radiowej na początku, przed bisami i po.
Koncert odbył się w miejscu, który zmieniał swoje przeznaczenie wielokrotnie. W swojej historii był basenem-łaźnią, nocnym klubem, a obecnie luksusowym hotelem. Nas interesuje okres kiedy, nazwa Les Bains Douche informowała zainteresowanych, że jest to nocy klub.
W klubie tym stacja radiowa France-Inter zarejestrowała koncert depeche MODE.
* Z tego koncertu jest znany bootleg, ale nie pełna setlista. Ostatnie dwa numery są prawdopodobne.
Komentarz: Początek trasy Speak & Spell i jeden z najstarszych, profesjonalnych zapisów z koncertu depeche MODE. Stacja VPRO FM zarejestrowała ten koncert a następnie 7 numerów z tego koncertu zostało wyemitowane.
W przyszłości nie będzie to jedyny raz, kiedy występ z Paradiso Club ląduje potem jako bootleg. Bardzo wiele zespołów doświadczyło tego prawdopodobnie dzięki słuchaczem VPRO FM.
Dave zapowiada What’s Your Name? [24] jako Pretty Boy – pierwszy tytuł tego kawałka często w ten sposób numer był zapowiadany począwszy od roku 1980.
Any Second Now [instrumental] Photographic Nodisco New Life Puppets Ice Machine Big Muff I Sometimes Wish I Was Dead Tora! Tora! Tora! Just Can’t Get Enough Boys Say Go! What’s Your Name?
Television Set
Dreaming Of Me
The Price Of Love
Early Songs – 2 Speak & Spell – 13 Razem: 15
LEG: 3 | Koncert nr: 027 Data: 1982.01.23 (sobota) Lokalizacja: The Ritz Club, 125 East 11th St, Nowy Jork, NY 10003, USA Support: Dizzy and the Romilars Publiczność: nominalna: – / faktyczna: ok. 300
Bootleg: nie / 0
Komentarz: Drugi koncert w The Ritz był równie upakowany, jak poprzedniej nocy. Niektórzy chętni byli zawracani. W prasie po sobotnim koncercie ukazały się raczej chłodne recenzje:
As Giorgio Moroder, Abba, Gary Numan, and Kraftwerk have all demonstrated, synthesized pop has real expressive possibilities. On Saturday, Depeche Mode offered only a new flavor of bubblegum.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg ani nie jest znana setlista. Niemniej, poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy, domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
Any Second Now [instrumental] Photographic Nodisco New Life Puppets Ice Machine Big Muff I Sometimes Wish I Was Dead Tora! Tora! Tora! Just Can’t Get Enough Boys Say Go! What’s Your Name?
Television Set
Dreaming Of Me
The Price Of Love
Early Songs – 2 Speak & Spell – 13 Razem: 15
LEG: 3 | Koncert nr: 026 Data: 1982.01.22 (piątek) Lokalizacja: The Ritz Club, 125 East 11th St, Nowy Jork, NY 10003, USA Support: Dizzy and the Romilars Publiczność: nominalna: – / faktyczna: ok. 300
Bootleg: nie / 0
Komentarz: Przy okazji tego koncertu dostajemy kolejne poszlaki podtrzymujące moją tezę, że trzy styczniowe koncerty z 1982 roku zawierały set z 1981 roku. Na koncercie był młody – szesnastoletni – Moby. W poniższej rozmowie wspomina swój pierwszy koncert depeche MODE, czyli właśnie The Ritz. Myli oczywiście rok podpinając koncert do roku 1981, a nie 1982.
Dalej we wpisie na Insta z listopada 2015 Moby wspomina o swoim ulubionym numerze depeche MODE – Any Second Now – którego artysta miał okazję usłyszeć podczas pierwszej ever wizyty depeche MODE w USA. Znowu myli roki.
Listening to my favorite #depechemode song and album. I remember them playing this at the Ritz on 11th street in 1981.
Zostawiając już temat Alana, pierwszy koncert w The Ritz był ogromnym sukcesem. Obiekt był wypełniony po kokardę, w przeciwieństwie do kolejnej wizyty na wiosnę 1982. W styczniu koncert przebiegł bezbłędnie i bardzo sprawnie, 4 miesiące później było już o wiele gorzej, a fani po majowym koncercie wyrzucali chłopakom, że o ile pierwszy koncert był świetny, to majowa wizyta wypadła frekwencyjnie i techniczno-koncertowo poniżej oczekiwań.
[dM] played at the Ritz club in New York in January 1982, their first American show, which was fantastic and absolutely packed. Most of the people at the gig had come from out of town and they were cool young kids.”
Daniel Miller w edytorialu o A Broken Frame z 2006.
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg ani nie jest znana setlista. Niemniej, poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy, domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.
Any Second Now [instrumental] Photographic Nodisco New Life Puppets Ice Machine Big Muff I Sometimes Wish I Was Dead Tora! Tora! Tora! Just Can’t Get Enough Boys Say Go! What’s Your Name?
Television Set
Dreaming Of Me
The Price Of Love
Early Songs – 2 Speak & Spell – 13 Razem: 15
LEG: 3 | Koncert nr: 025 Data: 1982.01.20 (środa) Lokalizacja: The Crocs – Glamour Club, 19 High Street, Rayleigh, Essex SS6 7EWm UK Support: – Publiczność: nominalna – / faktyczna: –
Bootleg: nie / 0
Komentarz: 16 stycznia depeche MODE zatrudnia nowego klawiszowca – Alan Wildera jako muzyka koncertowego z pensją tygodniową 100 funtów. Alan musi opanować grany do tej pory materiał, ponieważ zespół planuje zagrać koncert z nowym muzykiem na próbę przed wylotem do USA. Miały to być pierwsze koncerty po drugiej stronie Atlantyku w życiu. Alan ma 3 dni na opanowanie repertuaru. Na pytanie, czy miał tremę, Alan opowiedział:
Not extremely, but it was mayhem at Crocs.
Alan Wider, Bong 16 , kwiecień 1992
Alan wspomina, że opanowanie swojej partii koncertowej nie było wielką trudnością z racji tego, że większość muzyki była grana jedną ręką, a on jako zawodowy muzyk po szkołach doskonale mógł grać obiema rękami asynchronicznie, czyli co innego prawą, a co innego lewą. Alan zastąpił w zespole Vince’a z jego partiami klawiszowymi.
Często na stronach dokumentujących historyczne koncerty depeche MODE koncert ten alokowany jest przy trasie promującej singiel See You.
Mam tu spore wątpliwości (o czym będzie również na kolejnych stronach opisujących pierwszą wizytę w USA). Alan w jednym ze swoich Q&A na stronie Shunt powiedział, że grał wczesne numery, które nie zostały wydane na płytach przez krótki czas po tym, jak został przyjęty do zespołu.
I have had the dubious pleasure of actually performing 'TV Set’ which was part of the MODE live set when I first joined the group. I’m also familiar with 'Tomorrow’s Dance’ although I’ve never played or heard an actual performance of the song. Dave’s rendition / impersonation of the embryonic dM performances were enough to have left an indelible imprint on my musical memory.
Alan Wilder, Shunt.co.uk
* Z tego koncertu nie jest znany bootleg ani nie jest znana setlista. Niemniej, poprzez analogię z innymi koncertami z tej trasy, domniemywa się, że koncert miał przebieg, jak powyżej.